وبلاگ

 و ناتوانی را در شرایط ناگوار تعدیل نموده و اثرات تنش را کم رنگتر نماید، هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه سبک‫های دلبستگی و خودکارآمدی با امید به زندگی بود دانش‌آموزان بود.  روش: روش انجام پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل تمام دانش‫آموزان پسر سال آخر مقطع متوسطه شهرستان بیجار در سال تحصیلی 92-91  بود  با بهره گرفتن از نمونه گیری خوشه ای  چند مرحله‫ای  180 نفر  از دانش آموزان پسر  سال آخرمتوسطه شهر بیجار انتخاب شدند.  ابزار پژوهش عبارتند از: پرسشنامه سبک دلبستگی بزرگسالان، خودکارآمدی شرز و همکاران  و پرسشنامه امید به زندگی میلر، در این پژوهش جهت تجزیه و تحلیل داده ها و به دست آوردن رابطه بین متغیرها از آزمون همبستگی پیرسون  و رگرسیون استفاده گردید.   
یافته‫ها: نتایج پژوهش نشان داد بین سبک دلبستگی ایمن در دانش آموزان  با امید به زندگی رابطه مثبت، بین سبک دلبستگی ایمن و خودکارآمدی دانش آموزان رابطه مثبت و بین سبک دلبستگی اجتنابی و اضطرابی با خودکارآمدی  رابطه معکوس و با امید به زندگی رابطه معنی داری به دست نیامد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد سبک دلبستگی ایمن توان پیش بینی متغیرهای خودکارآمدی و امید به زندگی را دارد.
کلید واژه ها
سبک دلبستگی، خودکارآمدی، امید به زندگی

مقدمه
رفتار دلبستگی دارای ارزش تکاملی برای انسان‫ها بوده است و به همین دلیل جزء ذخایر ژنتیک رفتاری آن ها درآمده است. به نظر بالبی دلبستگی پیوند عاطفی نسبتاً پایداری است که بین کودک و یک یا تعداد بیشتری از افرادی که در تعامل واقعی و منظم با آنها می باشد، ایجاد  می‫گردد (مظاهری، 1377). به عقیده بالبی برای تامین سلامت روانی کودک، برقراری روابط صمیمی، گرم و دایمی بین او و مادرش یا کسی که بتواند به طور شایسته جایگزین وی شود ضروری است. چنان روابطی که مورد رضایت هر دو طرف بوده و از آن لذت ببرند. او این مسئله را مطرح کرد که هر تعامل پایدار و با دوام در کودکی تاثیرات طولانی مدتی بر روی رشد شخصیت می‌گذارد که این تاثیرات توسط یک سری  باز نمایی های ذهنی که بالبی آن را (الگو های فعال درونی) می نامد طرح ریزی می گردد. به عبارت دیگر سبک های دلبستگی افراد بر اساسی درون سازی بین شخصی در مورد قابل دسترس و پاسخگو بودن نگاره ی دلبستگی(مادر) و کارآمد و ارزشمند بودن خود شکل می‌گیرد (بالبی[1]، 1973).
خودکارآمدی به واسطه ی انگیزه ی درونی موجب می شود که فرد به طورخودانگیخته در محیط تلاش کند و به باورهای کارآمدی خود دست یابد. طبیعت همچون معلمی نامرئی فرد را به جنب و جوش وا می‫دارد تا ظرفیتهای مختلف تحول را در مراحل متنوع و متفاوت آشکار سازد. خودکارآمدی یا خوداثربخشی از لحاظ روان شناسی عبارت است از انتظارات متصور یک فرد در موفقیت در یک کار یا رسیدن به یک نتیجه خوب از طریق فعالیتهای فردی. بنابراین خودکارآمدی یک فرآیند ذهنی است که شامل شناسایی هدف، برآورد

ادامه مطلب

سایت های دیگر :