ای رو به رو است وبرای پاسخگویی به خواسته های خودنیازمندتعامل وسازگاری بامحیط اطراف خود میباشد. این در حالی است که در دنیای معاصر، پیشرفتهای تکنولوژیکی و ارتباطی نیز نقش همنوایی، کنار آمدن و سازگاری با موقعیتها و مسائل پیش رو را ضروریتر ساخته است. در دیدگاه روانشناختی، فرایند الگوهای پاسخدهی شخص به تغییرات محیطی را سازگاری میگویند ( پاشا شریفی، 1384) و شخصی سازگار است که توانایی و قدرت پردازش صحیح اطلاعات را داراست ( رستمی، 1383 ). سازگاری حاصل تلاش آگاهانه در انطباق و تعامل مناسب ویژگیهای فردی و شخصیتی، با ماهیت موقعیتهایی است که فرد با آن مواجه میشود. مفهوم سازگاری در انسانها جریان پویا و بدون انقطاع است. چرا که از یک سو، نیازهای انسانی، متنوع و دائماً در حال تغییر است و از سوی دیگر، اوضاع و احوال محیطی که در آن نیازهای یاد شده بایستی برآورده گردند متغیر و متفاوت است. سازگاری تحصیلی حیطهای خاص از مفهوم عام سازگاری است که به موضوع سازگار شدن فرد با دوره ورشته تحصیلی، محیط آموزشی و الزامات آن می پردازد.( به نقل از یوسفی و همکاران، 1389). سینها و سینگ سازگاری را به سه نوع اصلی تقسیمبندی کردهاند: الف ) سازگاری تحصیلی ب ) سازگاری اجتماعی ج ) سازگاری عاطفی یا هیجانی ( نیک دل، 1385 به نقل از زارعی ، 1391 ).
از طرفی در دیدگاه تکاملی، هیجان، میراثی است که از انسانهای نخستین برای ما باقی مانده است و از این رو به دلیل کارکردهای ویژهای که دارد، همچنان در نوع بشر باقی میماند. هیجانها به انسان کمک می کنند تا بتواند به مشکلات و فرصتهایی که در زندگی با آنها رو به رو است، سازگارانه پاسخ دهد. ( لونسون[1]، 1999). تنظیم هیجانی مرتبط با آزمون شامل فرایندهای مختلفی است که فراگیران برای پایش[2] ، ارزیابی[3] و اصلاح[4] تجربیات هیجانیشان به کار میبرند. (گروس[5] و همکاران، 2006 ، شوتز[6] و دیویس[7]، 2000 ، شوتز و دیکر[8] 2002 ، شوتز و همکاران ، 2011 ).
1-2 . بیان مساله :
زمان عنصر گرانبهایست که تلف شدن آن ضایعات جبرانناپذیری را برای فرد و در نهایت برای یک جامعه دارد. هیچ متاعی با ارزشتر از زمان نیست و گرانترین هزینه، از دست دادن زمان است. تسلط بر زمان تنها رمز موفقیت آدمی به شمار میرود. مهارتهای مدیریت زمان[9] ابزار و روشهایی هستند که فرد را از آنجا که هست به آنجا که میخواهد، میرساند( تریسی، 1389). در واقع مدیریت زمان شامل مهارتهای بهره برداری بهینه از زمان است. این مهارتها به تدبیر پیشبینی زمان و تشخیص زمان در اولویتهای مورد نظر اطلاق شده و خرده مهارتهایی از قبیل برنامهریزی، سازماندهی و کنترل زمان را در بر میگیرد. (شادمان فر، سپاه منصور، هومن،1392).
بحث مدیریت زمان موضوعی است که همه ماچه درزندگی شخصی وچه درزندگی حرفهایمان برای کسب موفقیت به آن نیاز داریم. مدیریت زمان در اواخر دهه 1950 توسط ماکان[10] مطرح گردید. این روش شامل فنونی برای تعیین اهداف کوتاه مدت، چگونگی تبدیل این اهداف به وظایف و فعالیتها برای اجرای سریعتر آنها، چگونگی برنامه ریزی و اولویتبندی کردن کارهای روزانه و چگونگی جلوگیری از وقفه کاری که محدودیت در انجام وظایف ایجاد می کند، میباشد ( رسولی[11] و همکاران، 2009 ). با توجه به این که زمان به عنوان یک منبع محدود به شمار میرود لزوم مدیریت آن به خصوص در محیطهای آموزشی و برای دانش آموزان از اهمیت بالایی برخوردار است؛ مدیریت زمان فعالیتهای دانش آموزان را نیز می تواند تحت تأثیر قرار دهد. پژوهشهای استوارت[12] و لمبارد[13] (2010) سیبرت[14] و جتینگر[15] (2002) ، گارسیا [16] و پرز[17] ( 2005) نشان میدهد که رابطه معناداری بین مهارتهای مدیریت زمان و موفقیتهای تحصیلی دانش آموزان وجود دارد.
گورتر[18] و زولاف[19] (2000 ) مدعیاند که بالا بردن عملکرد تحصیلی، استقامت در برابر استرس، تفکر در مورد صرف وقت و بالا رفتن آگاهی استفاده از زمان، از پیامدهای مهارتهای خوب مدیریت زمان است. از این رو مدیریت زمان می تواند به عنوان روشی برای پایش و کنتر
از طرفی در دیدگاه تکاملی، هیجان، میراثی است که از انسانهای نخستین برای ما باقی مانده است و از این رو به دلیل کارکردهای ویژهای که دارد، همچنان در نوع بشر باقی میماند. هیجانها به انسان کمک می کنند تا بتواند به مشکلات و فرصتهایی که در زندگی با آنها رو به رو است، سازگارانه پاسخ دهد. ( لونسون[1]، 1999). تنظیم هیجانی مرتبط با آزمون شامل فرایندهای مختلفی است که فراگیران برای پایش[2] ، ارزیابی[3] و اصلاح[4] تجربیات هیجانیشان به کار میبرند. (گروس[5] و همکاران، 2006 ، شوتز[6] و دیویس[7]، 2000 ، شوتز و دیکر[8] 2002 ، شوتز و همکاران ، 2011 ).
1-2 . بیان مساله :
زمان عنصر گرانبهایست که تلف شدن آن ضایعات جبرانناپذیری را برای فرد و در نهایت برای یک جامعه دارد. هیچ متاعی با ارزشتر از زمان نیست و گرانترین هزینه، از دست دادن زمان است. تسلط بر زمان تنها رمز موفقیت آدمی به شمار میرود. مهارتهای مدیریت زمان[9] ابزار و روشهایی هستند که فرد را از آنجا که هست به آنجا که میخواهد، میرساند( تریسی، 1389). در واقع مدیریت زمان شامل مهارتهای بهره برداری بهینه از زمان است. این مهارتها به تدبیر پیشبینی زمان و تشخیص زمان در اولویتهای مورد نظر اطلاق شده و خرده مهارتهایی از قبیل برنامهریزی، سازماندهی و کنترل زمان را در بر میگیرد. (شادمان فر، سپاه منصور، هومن،1392).
بحث مدیریت زمان موضوعی است که همه ماچه درزندگی شخصی وچه درزندگی حرفهایمان برای کسب موفقیت به آن نیاز داریم. مدیریت زمان در اواخر دهه 1950 توسط ماکان[10] مطرح گردید. این روش شامل فنونی برای تعیین اهداف کوتاه مدت، چگونگی تبدیل این اهداف به وظایف و فعالیتها برای اجرای سریعتر آنها، چگونگی برنامه ریزی و اولویتبندی کردن کارهای روزانه و چگونگی جلوگیری از وقفه کاری که محدودیت در انجام وظایف ایجاد می کند، میباشد ( رسولی[11] و همکاران، 2009 ). با توجه به این که زمان به عنوان یک منبع محدود به شمار میرود لزوم مدیریت آن به خصوص در محیطهای آموزشی و برای دانش آموزان از اهمیت بالایی برخوردار است؛ مدیریت زمان فعالیتهای دانش آموزان را نیز می تواند تحت تأثیر قرار دهد. پژوهشهای استوارت[12] و لمبارد[13] (2010) سیبرت[14] و جتینگر[15] (2002) ، گارسیا [16] و پرز[17] ( 2005) نشان میدهد که رابطه معناداری بین مهارتهای مدیریت زمان و موفقیتهای تحصیلی دانش آموزان وجود دارد.
گورتر[18] و زولاف[19] (2000 ) مدعیاند که بالا بردن عملکرد تحصیلی، استقامت در برابر استرس، تفکر در مورد صرف وقت و بالا رفتن آگاهی استفاده از زمان، از پیامدهای مهارتهای خوب مدیریت زمان است. از این رو مدیریت زمان می تواند به عنوان روشی برای پایش و کنتر
سایت های دیگر :
فرم در حال بارگذاری ...
