وبلاگ

۱- حَفظ اللهُ اُخْوَتیِ حَیثُ کانوا
۲- فِتْیهً نازِحُونَ عَنْ کُلِّ عیبِمِنْ بِلادِ سارینَ اَوْ مُدلِجِینا
وَ هُمْ فی الْمَکارمِ الْأولُونا(ابی الفرج اصفهانی؛ ۱۴۱۸: ۲۹۱-۲۹۰)

ترجمه
۱-خداوند برادرانم را هر جا که هستند حفظ کند از سرزمین هایی که شبانه در آن حرکت می کنند.
۲- برادرانم جوانانی به دور از هر گونه عیب هستند و از جهت مکارم و ویژگیهای اخلاقی در رتبه اول قرار دارند.
جمله دعا از فعل ماضی و لفظ جلال الله تشکیل شده است (حفظ الله) یعنی خداوند آنها را حفظ و مراقبت نماید.
شاعر دعایش را به جمله(هر جا که باشند) مرتبط کرده است تا شامل مکانشان شود و به«تسارین و مدلجینا» در بیت اول ختم می کند تا شامل زمانشان شود و با این کار دعا را از زمان گذشته به زمان حال و آینده کشانده است، سپس دعایش را با مدح برادرانش همراه کرده است و ادامه می دهد که برادرانش از هر گونه عیبی به دورند و از جهت ویژگیهای اخلاقی نیز در اوجند.
علی بن جهم(وفات ۲۴۹ هـ) نیز برای برادرش دعا می کند در حالی که روزگار میان آن ها جدایی افکنده است:

ترجمه
۱- به برادرم که خداوند همراهی او را عهده دار گشته است این پیام را برسان که من هر چند به او نرسیده ام به او خواهم رسید.
۲- و همانا چشمانم به دیدارش خواهد رسید هر چند که جایگاهش از جایگاهم دور است.
این جمله دعایی (خداوند همراهی با او را عهده دار گشته) اعتراضی است برای بیان دو هدف: یکی دعا برای او به این که خداوند امور او را عهده دار شود و او را حفاظت کند و تحت حمایت خود بگیرد و دوم این که شدت اشتیاق و ناراحتیش را در دوری از برادرش بیان کند و شاعر از طریق جناس ناقص میان (لا القاه/ القاه) تأکید می کند که این جدایی مانع دیدارش نمی شود. و بیت دوم بیانگر این تفکر است که او در فکر و خیالش حاضر است با وجود این که از هم دور هستند.

۴-۱-۰۵ دعای شاعران برای دوستانشان

صداقت بر پایه دوستی و رحمت و نصیحت استوار است و اهمیت آن در نیاز درونی انسان به ارتباط با شخصی همانند با خود اوست که با آن همنشین گردد و در کنار آن غم هایش از میان برود و همنشینی حسی و معنوی برای غربتش باشد.
دوستان صادق از ارزشهای اجتماعی محسوب می شوند که جامعه را پایدار می کنند. پس محبت و برادری در میان مسلمانان یک هدف و سرانجام دینی است زیرا خداوند متعال می فرماید:﴿إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَهٌ…﴾ (حجرات/۱۰)و ضرب المثلی می گوید: چه بسا برادرت راکه مادرت نزاییده است. (میدانی؛ ۱۹۵۵: ۱/۳۲۰) اگر برادر دارای ارتباط جسمی باشد، دوست دارای ارتباط روحی است. دوستان جایگاهی رفیع در نزد بشری دارند، انسان بدون دوستان هیچ چاره ای جز گوشه نشینی و در خود فرو رفتن ندارد. دوستی دارای جایگاه مهمی در رشد و نمو اجتماعی سالم هر فرد است. (الخزیمی؛ ۲۰۰۵: ۱/۶۸)
شاعران دارای دوستانی بودند که آن ها را دوست می داشتند و اسرار خود را نسبت به آنان فاش و آشکار می کردند و احساساتشان را از شادی و ناراحتی بیان می کردند، شاعران در قصایدخود برای دوستانشان دعا می کردند و برای آن ها آرزوی سلامت و تندرستی در دنیا، و عفو و بخشش در آخرت می نمودند از آن جمله دعای ابونواس( وفات ۱۹۸ هـ) برای یک دوست مریض است که آرزوی شفا و سلامتی او را از خداوند طلب می کند.

ترجمه
۱- ای مریضی که بر درد قلبم افزودی و این درد قلبم بر خلاف میل من بود نه از رضایت و خشنودی ام.
۲- خداوند برای من درد و آزارت را بر طرف کند و بدترین قضا و قدر با جان من از تو برطرف نماید.
شاعر برای دوست مریضش با یکی از نام های خداوند (رحمن) طلب شفا می کند زیرا خود خداوند در قرآن کریم چنین راهنمایی فرموده است که:﴿وَ لِلَّهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‏ فَادْعُوهُ بِها…﴾(الرحمن/ ۱۸۰)