. روابط بیرونی هرکسی همواره باز تاب رابطهای است که فرد با خودش دارد مراد از ارتباط درونی علاوه بر میزان عشق ورزی به خود، تصویری که از خودمان داریم و بیاناتی که در مورد خودمان با خود تکرار و به خود تلقین میکنیم نیز هست، و مراد از ارتباط بیرونی درعشق ورزی و دریافت عشق به شکل آزادانه، مسئله داشتن در ابراز احساسات شخصی، احساس گناه به خاطر خشمگین شدن در تقابل عزیزان، مسئله داشتن در مورد معنی دادن به روابط صمیمانهی جنسی، فقدان هدف، معنا، هویت شخصیت یا اشتیاق به زندگی، چطور به مراحل تحول شخصیت در کودکی ربط دارند. می دانید که در صورت عدم پرداختن به آنها چگونه به تفاسیر ما از آیندهی ما حکمفرمایی خواهند کرد. (وین[26]؛ ترجمه کرمانی،1383؛نقل از حسینی1389).
همانطور که در بالا ذکر شد روابط موضوعی به طور کلی شخصیت انسان را ثمره رابطه اولیهی مادر – فرزند میداند. وینی کات[27](1960) بر این باور است که توسعه و پرورش خویشتن[28] کودک از طریق هماهنگ شدنهای مادر با نیازهای کودک صورت میگیرد. اگر نیازهای کودک به اندازه کافی توسط والدین برآورده شود، والدین و کارکردهای موضوعی آنها (مانند انعکاسگری ،آیینه سازی و همدلی) توسط کودک درونی خواهد شد ، زیرا تجربهی میان فردی اولیه ، نمونهی نخستین روابط میان فردی بعدی است. آنچه از تجارب تحولی –میان فردی اولیه[29] باقی میماند، به شکل نوعی قالب روانی[30] سازماندهی میشود. از آنجا که این” قالب روانی”، خویشتن افراد در رابطه با موضوع هایشان را در برمیگیرد، بر تجربه پدیداری[31] فرد و نیز رفتارهای میان فردی او تاثیر میگذارد. به همین خاطر در این رویکرد، اختلالات شخصیت [32] بعنوان جلوهها و. تظاهرات بیرونی یک قالب روانی نادرست که خود نتیجهی نقصهای خاص تحولی[33] و در رابطه با مراقبان شکل گرفته، در نظر گرفته میشود. الگوی روانی مذکور، در شکلدهی به مواضع ناسازگارانه انعطاف ناپذیر میانفردی سهمی اساسی دارد و فرد را از شکوفا شدن در حیطههای مهم زندگی، سازگاری عاطفی، سازگاری اجتماعی، سازگاری آموزشی (مانند عشق، کار، تحصیل) محروم میسازد. یکی از مفروضههای بنیادین رویکرد روابط موضوعی چنین مطرح میکند که “راه تغییر دادن قالب روانی افراد دچار تعارض، اصلاح و تعدیل این قالبها به واسطهی تجارب تصحیحی[34] در کنار موضوعهای جدید است. وقتی افراد در مورد خویشتن احساس یکدستی و انسجام میکنند خودشان را با زمانها و مکانهای گوناگون، نسبتاً با ثبات تجربه میکنند. . به همین دلیل افرادی که ثبات خویشتن دارند، درهرموقعیت خودشان را به صورت شخصی ادراک میکنند که عموماً بخشنده و حمایتگر است. نه خود خواه ونه نیازمند توجه. روند پیوستگی خویشتنی که، نخستین بار از طریق همانند سازی با ادراکات والدین، در کودک شکل گرفته وهریک از این بخشها را نه بعنوان موجودیتهایی گسسته از یکدیگر، بلکه در قالب بخشهایی متصل به هم و بخشی از یک کل یکپارچه به تصور در میآورد.(کرنبرگ[35] 1982،1984)
با توجه به مطالب ذکر شده و با توجه به مدل زیستی – روانی-اجتماعی انجل[36] (1980،1991؛نقل از نظری 1391،ترجمه حسینی1391) که شخصیت را پدیدهای چند بعدی می داند و به فرد نگرش کل گرایانه دارند.به نظر می رسد که در پدیده ناسازگاری هم، این سه بعد نقش دارند . و از آنجا که یکی از خدمات ارزنده روان کاوی با رویکرد روابط موضوعی به توصیف مراحل رشد زیستی –روانی-اجتماعی کودک با مراقبان اولیه و رسیدن به موضوعی کلی (از طریق شناسایی قالب های روانی )و سازگاری مطلوب میپردازد. لذا با توجه به مطالبی که در بالا به آن اشاره شد و با توجه به تحقیقاتی که در ایران و خارج از کشور در مورد این متغیرها صورت گرفته، اما تحقیقی که این متغیرها را در دانش آموزان بررسی کند به خصوص ارتباط روابط موضوعی با سازگاری عاطفی، اجتماعی و آموزشی را تعیین کند صورت نگرفته است و لذا تحقیق حاضر میکوشد تا به ارتباط روابط موضوعی با سازگاری عاطفی، اجتماعی و آموزشی دانش آموزان بپردازد.
[1] Berger
[2] Slubby
[3]Guara
همانطور که در بالا ذکر شد روابط موضوعی به طور کلی شخصیت انسان را ثمره رابطه اولیهی مادر – فرزند میداند. وینی کات[27](1960) بر این باور است که توسعه و پرورش خویشتن[28] کودک از طریق هماهنگ شدنهای مادر با نیازهای کودک صورت میگیرد. اگر نیازهای کودک به اندازه کافی توسط والدین برآورده شود، والدین و کارکردهای موضوعی آنها (مانند انعکاسگری ،آیینه سازی و همدلی) توسط کودک درونی خواهد شد ، زیرا تجربهی میان فردی اولیه ، نمونهی نخستین روابط میان فردی بعدی است. آنچه از تجارب تحولی –میان فردی اولیه[29] باقی میماند، به شکل نوعی قالب روانی[30] سازماندهی میشود. از آنجا که این” قالب روانی”، خویشتن افراد در رابطه با موضوع هایشان را در برمیگیرد، بر تجربه پدیداری[31] فرد و نیز رفتارهای میان فردی او تاثیر میگذارد. به همین خاطر در این رویکرد، اختلالات شخصیت [32] بعنوان جلوهها و. تظاهرات بیرونی یک قالب روانی نادرست که خود نتیجهی نقصهای خاص تحولی[33] و در رابطه با مراقبان شکل گرفته، در نظر گرفته میشود. الگوی روانی مذکور، در شکلدهی به مواضع ناسازگارانه انعطاف ناپذیر میانفردی سهمی اساسی دارد و فرد را از شکوفا شدن در حیطههای مهم زندگی، سازگاری عاطفی، سازگاری اجتماعی، سازگاری آموزشی (مانند عشق، کار، تحصیل) محروم میسازد. یکی از مفروضههای بنیادین رویکرد روابط موضوعی چنین مطرح میکند که “راه تغییر دادن قالب روانی افراد دچار تعارض، اصلاح و تعدیل این قالبها به واسطهی تجارب تصحیحی[34] در کنار موضوعهای جدید است. وقتی افراد در مورد خویشتن احساس یکدستی و انسجام میکنند خودشان را با زمانها و مکانهای گوناگون، نسبتاً با ثبات تجربه میکنند. . به همین دلیل افرادی که ثبات خویشتن دارند، درهرموقعیت خودشان را به صورت شخصی ادراک میکنند که عموماً بخشنده و حمایتگر است. نه خود خواه ونه نیازمند توجه. روند پیوستگی خویشتنی که، نخستین بار از طریق همانند سازی با ادراکات والدین، در کودک شکل گرفته وهریک از این بخشها را نه بعنوان موجودیتهایی گسسته از یکدیگر، بلکه در قالب بخشهایی متصل به هم و بخشی از یک کل یکپارچه به تصور در میآورد.(کرنبرگ[35] 1982،1984)
با توجه به مطالب ذکر شده و با توجه به مدل زیستی – روانی-اجتماعی انجل[36] (1980،1991؛نقل از نظری 1391،ترجمه حسینی1391) که شخصیت را پدیدهای چند بعدی می داند و به فرد نگرش کل گرایانه دارند.به نظر می رسد که در پدیده ناسازگاری هم، این سه بعد نقش دارند . و از آنجا که یکی از خدمات ارزنده روان کاوی با رویکرد روابط موضوعی به توصیف مراحل رشد زیستی –روانی-اجتماعی کودک با مراقبان اولیه و رسیدن به موضوعی کلی (از طریق شناسایی قالب های روانی )و سازگاری مطلوب میپردازد. لذا با توجه به مطالبی که در بالا به آن اشاره شد و با توجه به تحقیقاتی که در ایران و خارج از کشور در مورد این متغیرها صورت گرفته، اما تحقیقی که این متغیرها را در دانش آموزان بررسی کند به خصوص ارتباط روابط موضوعی با سازگاری عاطفی، اجتماعی و آموزشی را تعیین کند صورت نگرفته است و لذا تحقیق حاضر میکوشد تا به ارتباط روابط موضوعی با سازگاری عاطفی، اجتماعی و آموزشی دانش آموزان بپردازد.
[1] Berger
[2] Slubby
[3]Guara
سایت های دیگر :
فرم در حال بارگذاری ...