درمانگر است زیرا هدف از به‌کارگیری بازی‌ها توجه به جنبه‌های اصلاحی و درمانی آن نیز می‌باشد. به همین دلیل از اصطلاح بازی درمانی که در ارزش‌های بازی جنبه درمانی نیز دارد بهره گرفته شده است.
در واقع در این تحقیق در صدد آن هستیم تا به مطالعه اثربخشی بازی درمانی در رشد مهارت های شناختی، اجتماعی و حرکتی دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر بپردازیم.
اهمیت و ضرورت انجام تحقیق
طبق آمارهای بین‌المللی در هر جامعه‌ای حدود 10% کودکان به دلایل مختلف قادر نیستند همسان با هنجارهای گروه سنی خود در حیطه‌های شناختی و اجتماعی و حرکتی عمل نمایند.
و به نوعی تأخیر در این فرایندها دارند و از آنجا که بازی به عنوان یک هدف کلی و بازی درمانی به عنوان یکی از اهداف ویژه بازی می‌تواند زمینه لازم را برای برقراری ارتباط با کودکان و به ویژه کودکان کم توان ذهنی فراهم آورد تا از طریق طرح‌ریزی‌های موقعیتی بتوانیم فرآیند رشد و یادگیری آنان را تسهیل نماییم و تاکنون این فرصت به صورت عملی فراهم نشده است تا بتوانیم اثرات آن را به صورت علمی و تجربی بررسی نماییم. لذا برای فراهم آوری این فرصت جهت کودکان کم توان ذهنی ضرورت‌های زیر به نظر می‌رسد:
1- فراهم آوری روش جدید و مفید برای آموزش کودکان کم توان ذهنی
2- فراهم آوری زمینه جهت رشد مهارتهای شناختی کودکان کم توان ذهنی از طریق بازی در مدارس
3- بررسی و آزمایش متدهای بازی در جهت رشد مهارتهای حرکتی و اجتماعی کودکان کم توان ذهنی
4- جلب توجه مسئولان به اهمیت بازی و بازی درمانی به عنوان یک راهکار در آموزش و پرورش کودکان کم توان ذهنی
5- یافتن راه‌های جدید برای کمک به مشاوران، مربیان و معلمان در زمینه کار با کودکان کم توان ذهنی
6- یافتن راه‌های جدید تا ضمن ایجاد نشاط در کودکان کم توان ذهنی از طریق بازی بتوانیم اهداف درمانی را نیز در برنامه‌ها لحاظ کنیم.
7- وجود امکانات و وسایل لازم در مدارس استثنایی و عدم استفاده بهینه از این امکانات در جهت رشد مهارتهای کم توان ذهنی
8- ضرورت افزایش اطلاعات نظری و کاربردی مربیان در به‌کارگیری و استفاده از روش‌های بازی درمانی در کار با کودکان کم توان ذهنی به صورت سازمان‌یافته
9- ضرورت طراحی بازی‌هایی متناسب با توان رشدی کودکان کم توان ذهنی که مبتنی بر بررسی و پژوهش باشد.
10- در بیشتر مدارس مشاوران اذعان کرده‌اند که استفاده از بازی درمانی در موقعیت‌های آموزشگاهی می‌تواند برای کودکان کم توان ذهنی مفید و موثر باشد که پرداختن به این مسئله می‌تواند موید نظرات آن‌ها باشد.
11- انجام این پژوهش امکان و زمینه را برای پژوهش‌های دیگر فراهم می‌آورد.
12- ضرورت دارد مربیان و کارکنان مدارس استثنایی از متدهای آموزشی جدید در جهت رشد مهارتهای شناختی، اجتماعی و حرکتی کودکان کم توان ذهنی بهره گیرند.
13- این مسئله می‌تواند اهمیت بازی برای این کودکان را نشان دهد تا از حالت تکراری بودن، وقت‌گذرانی، کسل‌کنندگی به طرف ایجاد نشاط و شادابی و غالباً باهدف آموزشی از پیش طراحی‌شده برنامه‌ریزی و اجرا گردند.
«لاندرت[22] » (1982) اظهار داشت. بازی درمانی را می‌توان در تمام رویکردهای مشاوره‌ای به کار گرفت. از نظر او این شیوه درمانی روش اصلی کار با کودکان 2 تا 12 ساله است. زیرا رشد شناختی آن‌ها محدود است و نمی‌توانند افکار و احساسات خود را به زمان بیاورند. او بازی را جزء جدانشدنی زندگی کودکان و شیوه طبیعی یادگیری و ارتباط برقرار کردن آن‌ها با دیگران معرفی می‌کند و «شافر[23]» (2007) اظهار می‌دارد که در دهه اخیر علاقه شدیدی به موضوع و حرفه بازی درمانی به وجود آمده است (به نقل از حسین نژاد، 1389).
با توجه به سالها سابقه تدریس در دوره ابتدای
در واقع در این تحقیق در صدد آن هستیم تا به مطالعه اثربخشی بازی درمانی در رشد مهارت های شناختی، اجتماعی و حرکتی دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر بپردازیم.
اهمیت و ضرورت انجام تحقیق
طبق آمارهای بین‌المللی در هر جامعه‌ای حدود 10% کودکان به دلایل مختلف قادر نیستند همسان با هنجارهای گروه سنی خود در حیطه‌های شناختی و اجتماعی و حرکتی عمل نمایند.
و به نوعی تأخیر در این فرایندها دارند و از آنجا که بازی به عنوان یک هدف کلی و بازی درمانی به عنوان یکی از اهداف ویژه بازی می‌تواند زمینه لازم را برای برقراری ارتباط با کودکان و به ویژه کودکان کم توان ذهنی فراهم آورد تا از طریق طرح‌ریزی‌های موقعیتی بتوانیم فرآیند رشد و یادگیری آنان را تسهیل نماییم و تاکنون این فرصت به صورت عملی فراهم نشده است تا بتوانیم اثرات آن را به صورت علمی و تجربی بررسی نماییم. لذا برای فراهم آوری این فرصت جهت کودکان کم توان ذهنی ضرورت‌های زیر به نظر می‌رسد:
1- فراهم آوری روش جدید و مفید برای آموزش کودکان کم توان ذهنی
2- فراهم آوری زمینه جهت رشد مهارتهای شناختی کودکان کم توان ذهنی از طریق بازی در مدارس
3- بررسی و آزمایش متدهای بازی در جهت رشد مهارتهای حرکتی و اجتماعی کودکان کم توان ذهنی
4- جلب توجه مسئولان به اهمیت بازی و بازی درمانی به عنوان یک راهکار در آموزش و پرورش کودکان کم توان ذهنی
5- یافتن راه‌های جدید برای کمک به مشاوران، مربیان و معلمان در زمینه کار با کودکان کم توان ذهنی
6- یافتن راه‌های جدید تا ضمن ایجاد نشاط در کودکان کم توان ذهنی از طریق بازی بتوانیم اهداف درمانی را نیز در برنامه‌ها لحاظ کنیم.
7- وجود امکانات و وسایل لازم در مدارس استثنایی و عدم استفاده بهینه از این امکانات در جهت رشد مهارتهای کم توان ذهنی
8- ضرورت افزایش اطلاعات نظری و کاربردی مربیان در به‌کارگیری و استفاده از روش‌های بازی درمانی در کار با کودکان کم توان ذهنی به صورت سازمان‌یافته
9- ضرورت طراحی بازی‌هایی متناسب با توان رشدی کودکان کم توان ذهنی که مبتنی بر بررسی و پژوهش باشد.
10- در بیشتر مدارس مشاوران اذعان کرده‌اند که استفاده از بازی درمانی در موقعیت‌های آموزشگاهی می‌تواند برای کودکان کم توان ذهنی مفید و موثر باشد که پرداختن به این مسئله می‌تواند موید نظرات آن‌ها باشد.
11- انجام این پژوهش امکان و زمینه را برای پژوهش‌های دیگر فراهم می‌آورد.
12- ضرورت دارد مربیان و کارکنان مدارس استثنایی از متدهای آموزشی جدید در جهت رشد مهارتهای شناختی، اجتماعی و حرکتی کودکان کم توان ذهنی بهره گیرند.
13- این مسئله می‌تواند اهمیت بازی برای این کودکان را نشان دهد تا از حالت تکراری بودن، وقت‌گذرانی، کسل‌کنندگی به طرف ایجاد نشاط و شادابی و غالباً باهدف آموزشی از پیش طراحی‌شده برنامه‌ریزی و اجرا گردند.
«لاندرت[22] » (1982) اظهار داشت. بازی درمانی را می‌توان در تمام رویکردهای مشاوره‌ای به کار گرفت. از نظر او این شیوه درمانی روش اصلی کار با کودکان 2 تا 12 ساله است. زیرا رشد شناختی آن‌ها محدود است و نمی‌توانند افکار و احساسات خود را به زمان بیاورند. او بازی را جزء جدانشدنی زندگی کودکان و شیوه طبیعی یادگیری و ارتباط برقرار کردن آن‌ها با دیگران معرفی می‌کند و «شافر[23]» (2007) اظهار می‌دارد که در دهه اخیر علاقه شدیدی به موضوع و حرفه بازی درمانی به وجود آمده است (به نقل از حسین نژاد، 1389).
با توجه به سالها سابقه تدریس در دوره ابتدای
سایت های دیگر :
فرم در حال بارگذاری ...
