وبلاگ

پایان نامه طلاق و اعتیاد/:تاریخچه مواد مخدر در ایران
 تاریخچه مواد مخدر در ایران
به شهادت تاریخ پایه گذاری و رواج دهنده مواد مخدر در ایران عوامل انگلستان بودند که در عصر صفویه شیوه کشت خشخاش و استفاده از تریاک را رواج دادند به نحوی که ابتدا به دربار صفویه راه یافته و بعد از آلوده کردن شاهان و شاهزادگان و درباریان صفوی و …….. به درون مردم سرایت کرده است . به نحوی که گسترش تریاک به قدری وسیع و سریع بود که بعد از گذشت زمانی کوتاه تبدیل به اپیدمی شده و درون قهوه خانه ها به صورت رسمی به عنوان تفنن استعمال می گشت . نکته قابل توجه اینکه در دوران صفویه مصرف تریاک به صورت خوردن حب و یا شربت های مخصوص به نام کوکنار ( جوشانده خشخاش) معمول بوده
و از کشیدن تریاک ذکری به میان نیامده است . طبق نقل سیاحان و مورخان شاه طهماسب صفوی و شاه عباس که تا اندازه­های به مضرات این مواد پی برده بودند دستورات، قوانین و مجازاتهایی را جهت منع مصرف مواد مخدروضع کردند ولی در این امر موفقیت چندانی نیافتند .[1]

در زمان حکومت قاجار با حیله انگلیسها ، بسیاری از مزارع کشت گندم و دیگر محصولات مفید زراعی به کشت خشخاش اختصاص داده شد و خرید و فروش مواد مخدر رواج یافت به نحوی که روزبه روز درآمد

شاهان و درباریان وقت از داد و ستد تریاک افزایش یافت و اساس خرید و فروش آن به انحصار دولت درآمد از آنجا که صدور مواد مخدر به نقاط مختلف جهان نیز بایستی از ایران و ترکیه صورت می گرفت ، لذا
در گسترش اعتیاد در مناطق نیز اهتمام وافر به عمل آمد. در این میان ناآگاهی و کمبود رشد فرهنگی جامعه نیز عامل مؤثری در جهت بهره برداری استعمارگران برای گسترش کشت خشخاش و اعتیادبه تریاک گردید . بطوریکه پزشکان انگلیسی و حکیم باشی ها وابسته، تریاک را به عنوان داروی مؤثر برای درمان بیماری های مختلف همچون سردرد ، دندان درد، گوش درد ….. معرفی و تجویز می کردند و چندی نگذشت که مواد مخدر به صورت خانگی در هر خانه و کاشانه راه یافت .[2]

گردانندگان این تجارت خانمانسوز به منظور کسب منابع افزونتر و آلوده ساختن بیشتر جامعه با تصویب قوانین مختلف به تشویق و ترغیب مردم و استعمال تریاک پرداختند و برای مصرف هر چه بیشتر آن جوایز تعیین کردند . طوریکه دردوازدهم ربیع الاول 1329 هجری قمری دولت وقت قانونی را جهت رشد
و گسترش و تشویق کشت و فروش تریاک و مصرف آن تدوین کرد . ماده دوم این قانون آشکارا مردم را به تریاک کشی دعوت می­کرد و بیان می داشت « سوخته تریاک را دولت به قیمت مناسبی از دود کنندگان
می خرد و برای هر مثقال سوخته سه عباسی حق الزحمه داده می شود » .